GURU GRANTH SAHIB AND THE VEDAS

GURU GRANTH SAHIB AND THE VEDAS

I do not like to compare religions, cultures, languages, beliefs and the like because such issues arouse deep emotions and people’s feelings are bound to hurt.  But over the last few weeks, a few people have claimed that Guru Nanak Sahib borrowed all the thoughts from the Vedas and did not say or preach anything new.  Initially, I decided to ignore all that, but when the discussion became very intense, I could not stay silent and decided to clarify the position of Guru Granth Sahib towards the Vedas.Guru Nanak Sahib, the other Guru Sahiban and the Bhagats whose compositions are enshrined in Sri Guru Granth Sahib had a deep knowledge of the Vedas, however as will be clear from the following discussion, they did not borrow any idea from them. I again want to reiterate that I have no intent to hurt anybody’s feelings. I am simply trying to clarify the misplaced claims.

PRINCIPLES OF SRI GURU GRANTH SAHIB

We know exactly who wrote Sri Guru Granth Sahib (SGGS) and what its Divine message is.  The Fundamental Principle SGGS is that there is only one Supreme Being who creates and destroys the entire universe at His Will, and who also looks after His creation. He does NOT need the assistance of anybody – no god, goddess or any angel. He has created laws which govern the universe.  As such, SGGS does not recognize any god; and Guru Nanak Sahib has made that very clear. Guru Nanak’s conviction about God (Waheguru) is unwavering and He sees Him everywhere. Pay attention to the following holy Shabads.

ਸਲੋਕ ਮ:1 (1241): ਹੈ ਹੈ ਆਖਾਂ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਕੋਟੀ ਹੂ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ॥ ਆਖੂੰ ਆਖਾਂ ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਹਣਿ ਨ ਆਵੈ ਤੋਟਿ॥ ਨਾ ਹਉ ਥਕਾਂ ਨ ਠਾਕੀਆਂ ਏਵਡ ਰਖੇ ਜੋਤਿ॥ ਨਾਨਕ ਚਸਿਅਹੁ ਚੁਖ ਬਿੰਦ ਉਪਰਿ ਆਖਣ ਦੋਸੁ॥

ਆਸਾ ਮ:1 (350): ਜੇਤਾ ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਤੇਤੀ ਜੇਤਾ ਰੂਪ ਕਾਇਆ ਤੇਰੀ॥ ਤੂ ਆਪੇ ਰਸਨਾ ਆਪੇ ਬਸਨਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੁਜਾ ਕਹਉ ਮਾਈ॥1॥ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਏਕੋ ਹੈ॥ ਏਕੋ ਹੈ ਭਾਈ ਏਕੋ ਹੈ॥ਰਹਾਉ॥

Such strong is the faith of Guru Nanak about the existence of God!

He is mesmerized by everything that happens in nature.

ਸਲੋਕ ਮ:1 (463): ਵਿਸਮਾਦੁ ਨਾਦ ਵਿਸਮਾਦ ਵੇਦ॥ ਵਿਸਮਾਦੁ ਜੀਅ ਵਿਸਮਾਦ ਭੇਦ॥ ----- ਵਿਸਮਾਦੁ ਪਉਣੁ ਵਿਸਮਾਦ ਪਾਣੀ॥ ਵਿਸਮਾਦੁ ਅਗਨੀ ਖੇਡੁ ਵਿਡਾਣੀ॥ ਵਿਸਮਾਦੁ ਧਰਤੀ ਵਿਸਮਾਦੁ ਖਾਣੀ॥ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸਾਦਿ ਲਗਹਿ ਪਰਾਣੀ॥ ------

Not only is the faith of Guru Nanak so strong in God, He explains the purpose of human life (to be one with Waheguru) clearly and also explains the path in detail to realize Him.  No matter what time era it is (Satyug, Treta, Duapar or Kalyug) there is only one way to realize GOD; and that is to overcome one’s haumain (ego and selfishness) by taking refuge of the Satguru which is again fundamental in GURMAT. GOD places Himself (The Divine Knowledge) in Satguru.

PRINCIPLES OF THE VEDAS

On the other hand, the Vedas discuss only deeds – good and bad – and their consequences whether a person will go to heaven or hell after death.  Vedas seem to treat hell and heaven as dedicated physical structures. The objective of the Vedas is NOT to be one with GOD, but to secure a place in hell or heave.  There is a god for everything to run the business of the universe.  According to Guru Granth Sahib, Vedas do not have any concept of GOD.  Of the many shabads about the Vedas in SGGS the following holy Shabads certify this conclusion.

ਸਲੋਕ ਮ:1 (1243)॥ ਬੇਦ ਪੁਕਾਰੇ ਪੁੰਨ ਪਾਪੁ ਸੁਰਗ ਨਰਕ ਕਾ ਬੀਉ॥ ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋ ਉਗਵੈ ਖਾਂਦਾ ਜਾਣੈ ਜੀਉ॥----- ਬੇਦੁ ਵਪਾਰੀ ਗਿਆਨੁ ਰਾਸਿ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਹੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਰਾਸੀ ਬਾਹਰਾ ਲਦਿ ਨ ਚਲਿਆ ਕੋਇ॥

ਸਲੋਕ ਮ:1 (1090)॥ ਮਾਦਲੁ ਬੇਦਿ ਸਿ ਬਾਜਣੋ ਘਣੋ ਧੜੀਐ ਜੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਬੀਜਉ ਅਵਰਿ ਨ ਕੋਇ॥

Meaning: The drum that the Vedas have beaten has been heard by many, many people (but they are silent about Waheguru or do not discuss Waheguru); so, you worship Waheguru, oh man, because there is no other power like Him.

ਸਲੋਕ ਮ:2 (1243)॥ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀ ਬੇਦੀ ਆਣੀਪਾਪ ਪੁੰਨ ਬੀਚਾਰੁ॥ ਦੇ ਦੇ ਲੈਣਾ ਲੈ ਲੈ ਦੇਣਾ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰ॥ ਉਤਮ ਮਧਿਮ ਜਾਤੀ ਜਿਨਸੀ ਭਰਮਿ ਭਵੈ ਸੰਸਾਰੁ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ (ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਮਈ ਬਾਣੀ) ਤਤੁ ਵਖਾਣੀ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਵਿਚਿ ਆਈ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤੀ ਸੁਰਤੀ ਕਰਮਿ ਧਿਆਈ॥ ਹੁਕਮੁ ਸਾਜਿ ਹੁਕਮੈ ਵਿਚਿ ਰਖੈ ਹੁਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਵੇਖੈ॥ ਨਾਨਕ ਅਗਹੁ ਹਉਮੈ ਤੁਟੈ ਤਾ ਕੋ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੈ॥

ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮ:3 (1044)॥ ਬੇਦ ਬਾਦ ਸਭਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹਿ॥ ਨ ਅੰਤਰ ਭੀਜੈ ਨ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਹਿ ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸਭੁ ਬੇਦਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ॥

ਮਲਾਰ ਮ:3 ਅਸਟਪਦੀ (1276)॥ ਬੇਦ ਬਾਣੀ ਜਗ ਵਰਤਦਾ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮ ਡੰਡ ਸਹੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰ॥

ਧਨਾਸਰੀ ਮ:5 ਅਸਟਪਦੀ (687)] ------ ਪੜੇ ਰੇ ਸਗਲ ਬੇਦ ਨਹ ਚੂਕੈ ਮਨ ਭੇਦ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਨ ਧੀਰਹਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕੇ ਪੰਚਾ॥ -----

ਮਾਰੂ ਮ:5 ਸੋਲਹੇ (1078)॥ ------ ਗੁਰ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਬੇਦ ਨ ਜਾਣਹਿ॥ ਤੁਛ ਮਾਤ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਵਖਾਣਹਿ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਅਪਰੰਪਰ ਸਤਿਗੁਰ ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਮਨੁ ਸੀਤਲਾਇਣਾ॥

ਬਿਲਾਵਲੁ ਅਸਟਪਦੀ ਮ:5 (837): ਹਰਿ ਸਰਣ ਸੂਰ ਗੁਪਾਲ॥ ਪ੍ਰਭ ਭਗਤ ਵਸਿ ਦਇਆਲ॥ ਹਰਿ ਨਿਗਮ ਲਹਹਿ ਨ ਭੇਵ॥ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵ॥

ਆਸਾ ਕਬੀਰ ਜੀ (478)॥ ਸਨਕ ਸਨੰਦ (ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ) ਅੰਤੁ ਨਹੀ ਪਾਇਆ॥ ਬੇਦ ਪੜੇ ਪੜਿ ਬ੍ਰਹਮੇ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ॥1॥ ਹਰਿ ਕਾ ਬਿਲੋਵਨਾ ਬਿਲੋਵਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ॥ ਸਹਜਿ ਬਿਲੋਵਹੁ ਜੈਸੇ ਤਤੁ ਨ ਜਾਈ॥----

ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ (329)॥ ਬੇਦ ਕੀ ਪੁਤ੍ਰੀ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਾਈ॥ ਸਾਂਕਲ ਜੇਵਰੀ ਲੈ ਹੈ ਆਈ॥1॥ ਆਪਨਾ ਨਗਰੁ ਆਪ ਤੇ ਬਾਧਿਆ॥ ਮੋਹ ਕੈ ਫਾਧਿ ਕਾਲ ਸਰੁ ਸਾਧਿਆ॥ ਰਹਾਉ॥ ਕਟੀ ਨ ਕਟੈ ਤੂਟਿ ਨਹ ਜਾਈ॥ ਸਾ ਸਾਪਨਿ ਹੋਇ ਜਗ ਕਉ ਖਾਈ॥ ਹਮ ਦੇਖਤ ਜਿਨਿ ਸਭ ਜਗੁ ਲੂਟਿਆ॥ ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਮੈ ਰਾਮ ਕਹਿ ਛੂਟਿਆ॥

ਸਲੋਕ ਕਬੀਰ ਜੀ (1371)॥ ਕਬੀਰ ਕਾਗਦ ਕੀ ਓਬਰੀ ਮਸੁ ਕੇ ਕਰਮ ਕਪਾਟ॥ ਪਾਹਨ ਬੋਰੀ ਪਿਰਥਮੀ ਪੰਡਿਤ ਪਾੜੀ ਬਾਟ॥137॥

Meaning: The writings in the Hindu religious books (Vedas, Puranas, and the Shastras about the good or bad deeds are the doors are of a jail cell (in which humans are constrained). The worship of idols has sunk the world and the Brahman who preaches such rituals is a highway robber.

ਸਲੋਕ ਕਬੀਰ ਜੀ (1377)॥ ਕਬੀਰ ਬਾਮਨੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਜਗਤ ਕਾ ਭਗਤਨ ਕਾ ਗੁਰੁ ਨਾਹਿ॥ ਅਰਝਿ ਉਰਝਿ ਕੈ ਪਚਿ ਮੂਆ ਚਾਰਹੁ ਬੇਦਹੁ ਮਾਹਿ॥ 237॥

ਗੌਂਡ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀ (873)॥ ਅਸੁਮੇਧ ਜਗਨੇ॥ ਤੁਲਾ ਪੁਰਖ ਦਾਨੇ॥ ਪ੍ਰਾਗ ਇਸਨਾਨੇ॥1॥ ਤਉ ਨ ਪੁਜਹਿ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਨਾਮਾ॥ ਅਪੁਨੇ ਰਾਮਹਿ ਭਜੁ ਰੇ ਮਨ ਆਲਸੀਆ॥ ਰਹਾਉ॥ ਗਇਆ ਪਿੰਡੁ ਭਰਤਾ॥ ਬਨਾਰਸਿ ਅਸਿ ਬਸਤਾ॥ ਮੁਖਿ ਬੇਦ ਚਤੁਰ ਪੜਤਾ॥ ਸਗਲ ਧਰਮ ਅਛਤਾ॥ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਇੰਦ੍ਰੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ॥ ਖਟੁ ਕਰਮ ਸਹਿਤ ਰਹਤਾ॥ ਸਿਵਾ ਸਕਤਿ ਸੰਬਾਦੰ॥ ਮਨ ਛੋਡਿ ਸਗਲ ਭੇਦੰ॥ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੋਬਿੰਦੰ॥ ਭਜੁ ਨਾਮਾ ਤਰਸਿ ਭਵ ਸਿੰਧੰ॥

ਬਸੰਤ ਰਾਮਾ ਨੰਦ ਜੀ (1195)॥ ----- ਜਹਾ ਜਾਈਐ ਤਹ ਜਲ ਪਖਾਨ॥ ਤੂ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਹੈ ਸਭ ਸਮਾਨ॥ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਦੇਖੇ ਸਭ ਜੋਇ॥ ਊਹਾਂ ਤਉ ਜਾਈਐ ਜਉ ਈਹਾ (ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੀ) ਨ ਹੋਇ॥

It is perfectly clear from the above holy Shabads that SGGS does not approve the teachings of the Vedas.  In other words there is no identity of the Principles between SGGS and the Vedas.  So, how can anyone claim that Guru Nanak Sahib has said nothing new and has borrowed the ideas from the Vedas?

Besides the six Guru Sahiban, there are 29 other Bhagats and holy souls whose compositions have been included in SGGS with respect.  Guru Nanak Sahib had himself gathered the compositions of all the Bhagats and passed on to His successors.  Thus Guru Nanak Sahib included the compositions of all those holy men whose views were similar to Guru Sahib.

Had Guru Nanak borrowed the ideas from the Vedas, he would have accorded the same respect to the Vedas as for the compositions of the Bhagats.  Since, He has clearly disapproved the ideas of the Vedas, how could have he borrowed those ideas from them?

The Vedas have only stories and a list of rituals only.

WHO AUTHORED THE VEDAS

The Hindu holy books have attributed the Vedas to Brahma as their author who is also considered to be the creator of the whole universe. According to this belief, the Vedas must have been written soon after the creation of the universe or at least hundreds of thousands of years ago. But now the scholars believe that the Vedas were written about 3500-4000 years ago. So, there is already a big question about the author(s). If they were written by Brahma, then there is another problem because Guru Granth Sahib does not believe in any god. And if there are any, they are all victims of Maya. Please, pay attention to the following Shabads.

ਭੈਰਉ ਕਬੀਰ ਜੀ (1162)॥ ਕੋਟਿ ਸੂਰ ਜਾ ਕੈ ਪਰਗਾਸ॥ ਕੋਟਿ ਮਹਾਦੇਵ ਅਰੁ ਕਬਿਲਾਸ॥ ਦੁਰਗਾ ਕੋਟਿ ਜਾ ਕੈ ਮਰਦਨੁ ਕਰੈ॥ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੋਟਿ ਬੇਦ ਉਚਰੈ॥1॥ ਜਉ ਜਾਚਉ ਤਉ ਕੇਵਲ ਰਾਮ (ਪ੍ਰਭੂ) ਆਨ ਦੇਵ ਸਿਉ ਨਾਹੀ ਕਾਮ॥

Meaning: There are countless Brahmas which essentially implies there is none. There are many more shabads like this in SGGS. And if there are any gods, they are all victims of MAYA.  What can a god who himself is engrossed in Maya teach others? Again, pay attention to the following.

ਆਸਾ ਕਬੀਰ ਜੀ (480)॥ ਸਰਪਨੀ (ਮਾਇਆ) ਤੇ ਊਪਰਿ ਨਹੀ ਬਲੀਆ ਜਿਨਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਛਲੀਆ॥ ---- ॥19॥

ਮਾਰੂ ਮ:1 (992)॥ ਮਾਇਆ ਮੁਈ ਨ ਮਨੁ ਮੁਆ॥ ------ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਰਿਖੀ ਮੁਨੀ ਸੰਕਰੁ ਇੰਦੁ ਤਪੈ ਭੇਖਾਰੀ॥ ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸੋਹੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਆਕੀ ਮਰਹਿ ਅਫਾਰੀ॥ -----

ਭੈਰਉ ਅਸਟਪਦੀ ਮ:1 (1153)॥ ------ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਬੁਰੇ॥ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਆਪੇ ਬਖਸੈ ਸਬਦਿ ਧੁਰੇ॥ਰਹਾਉ॥ ----- ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਰੋਗੀ ਰੋਗੀ ਧਰਤ ਸਭੋਗੀ॥ ------ ਰੋਗੀ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਸਰੁਦ੍ਰਾ ਰੋgI ਸਗਲ ਸੰਸਾਰਾ॥ ਹਰਿ ਪਦੁ ਚੀਨਿ ਭਏ ਸੇ ਮੁਕਤੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ॥

ਸੂਹੀ ਮ:4 (735)॥ ਜਿਨ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਰੋਗ ਗਵਾਏ॥ ---- ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਰੋਗੀ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਾਰ ਕਮਾਈ॥ ਜਿਨਿ ਕੀਏ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਪੁੜੇ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ॥2॥14॥

ਭੈਰਉ ਕਬੀਰ ਜੀ (1158)॥ ਮੈਲਾ ਬ੍ਰਹਮਾ (ਮਾਇਆ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰਸੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ) ਮੇਲਾ ਇੰਦੁ॥ ਰਵਿ ਮੈਲਾ ਹੈ ਚੰਦ॥ ---- ਮੈਲਾ ਸਿਵ ਸੰਕਰਾ ਮਹੇਸ॥ ਮੈਲੇ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਅਰੁ ਭੇਖ॥ -----॥3॥

ਗੌਂਡ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ (874)॥ ਭੈਰਉ ਭੂਤ ਸੀਤਲਾ ਧਾਵੈ॥ ਖਰ ਬਾਹਨ ਉਹੁ ਛਾਰੁ ਉਡਾਵੈ॥ ਹਉ ਤਉ ਏਕੁ ਰਮਈਆ ਲੈ ਹਉ॥ ਆਨ ਦੇਵ ਬਦਲਾਵਨਿ ਦੈ ਹਉ॥ ਰਹਾਉ॥ ਸਿਵ ਸਿਵ ਕਰਤੇ ਜੋ ਨਰੁ ਧਿਆਵੈ॥ ਬਰਦ ਚਢੇ ਡਉਰੂ ਢਮਕਾਵੈ॥ ਮਹਾ ਮਾਈ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ਨਰੁ ਸੇ ਨਾਰਿ ਹੋਇ ਅਉਤਰੈ॥ ------

NOTE: There is a strong belief that a person acquires the looks and the qualities of the god/goddess whom he worships.  Bhairon is an incarnation of Shiva who looks like a ghost (or a zombie) and is very ugly. Seetla is the goddess of small pox and rides a donkey.

So, Naam Dev Ji explains that if a person worships Bhairon, he will begin to look like a zombie. And if a person worships Seetla he, at best, will ride a donkey who causes a cloud of dust. ---------

If Brahma is the author of the Vedas, how can he teach anything to people when he himself is a victim of Maya like any other god or goddess?

I have read the English translation of the most popular Veda - the Rig Veda. I was not able to find that Rig Veda had identified God anywhere. It talks about a few gods only including Indra, Agni, Air, Varun (the god of seas or water); the Sun and the Moon. And the only thing which has been repeatedly said is to invite the god who would be offered soam rus and who in turn would bless the devotee with wealth, cows and the like. I could not find anything about God and the path to realize him. The purpose of human life is completely missing unless I missed reading the relevant pages.

If anything, the Vedas reiterate the importance of some deeds like charity to the Brahmans, and rituals like fasting, havans, juggs, pilgrimage, and god worshipping. The whole life revolves around rituals – rituals at birth, for head shaving ceremony, janeyoo ceremony, and rituals for all other occasions in life like marriage, buying some property, death and the like. Also, the importance of timing is over emphasized.  If you do not perform ceremonies and rituals on specified times, you can be a victim of some great harm.

The ignorance of the Hindus about God has been expressed by almost all Bhagats, but Bhagat Naam Dev Ji has been most forceful on the subject. Read the following shabads written by him.

ਬਿਲਾਵਲ ਗੌਂਡ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ (874)॥ ਆਜੁ ਨਾਮੇ ਬੀਠਲੁ ਦੇਖਿਆ ਮੂਰਖ ਕੋ ਸਮਝਾਉ ਰੇ॥ਰਹਾਉ॥ ਪਾਂਡੇ ਤੁਮਰੀ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ਲੋਧੇ ਕਾ ਖੇਤੁ ਖਾਤੀ ਥੀ॥ ਲੇ ਕਰਿ ਠੇਗਾ ਟਗਰੀ ਤੋਰੀ ਲਾਂਗਤ ਲਾਂਗਤ ਜਾਤੀ ਥੀ॥1॥ ਪਾਂਡੇ ਤੁਮਰਾ ਮਹਾਦੇਉ ਧਉਲੇ ਬਲਦ ਚੜਿਆ ਆਵਤ ਦੇਖਿਆ ਥਾ॥ ਮੋਦੀ ਕੇ ਘਰ ਖਾਣਾ ਪਾਕਾ ਵਾ ਲਾ ਲੜਕਾ ਮਾਰਿਆ ਥਾ॥ ------ ਹਿੰਦੂ ਅੰਨ੍ਹਾ ਤੁਰਕੂ ਕਾਣਾ॥ ਦੁਹਾਂ ਤੇ ਗਿਆਨੀ ਸਿਆਣਾ॥ ਹਿੰਦੂ ਪੂਜੇ ਦੇਹੁਰਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮਸੀਤਿ॥ ਨਾਮੇ ਸੋਈ ਸੇਵਿਆ ਜਹ ਦੇਹੁਰਾ ਨ ਮਸੀਤਿ॥7॥

NOTE: My intent is not to hurt anybody’s feelings. It is just to share the ideas as I understand them